ناامید کننده ترین بازی های 2012

اگر نگاهی به تقویم سال بیندازیم، متوجه می شویم که سال 2012 دیگر پایان رسیده، زیرا تمامی عناوین بزرگی که منتظران خود را داشتند، عرضه شدند و مورد نقد و بررسی سایت ها و مخاطبانشان قرار گرفتند. امسال هم گذشت و ما ماندیم با قضاوت های خودمان تا اینکه برترین ها و بدترین ها را از میان عناوین منتشر شده برگزینیم. البته اکثراً به دنبال بهترین ها هستند و این امر کاملاً طبیعی است، اما نباید فراموش کرد که اگر بد نباشد، خوب هم معنا ندارد و اینکه ارزش بازی های بزرگ زمانی نمود پیدا می کند که تفاوت هایشان با یک عنوان ضعیف آشکار شوند. امسال بازی هایی عرضه شدند که تا قبل از آمدنشان انتظار بالایی از آن ها داشتیم، اما نتیجه چه شد؟ یا عناوینی ضعیف بودند و یا متوسط که همان متوسط بودن برای برخی از آن ها به منزله شکست است. در این مطلب به بررسی همان بازی هایی که بسیار ناامید کننده ظاهر شدند، می پردازیم.

Ninja Gaiden 3

شاید زمانی که نسخه های اول و دوم از این سری محبوب را بازی می کردید، چنین پایان شرم آوری را برایش پیش بینی نمی کردید. نسخه سوم از این مجموعه که در سال 2012 منتشر شد، پشت پایی بود به تمام شایستگی های نسخه های پیشین که هیچگونه نشانی از آن ها نداشت. به جرأت می توان گفت که Ninja Gaiden 3 هیچگونه نکته مثبتی به همراه نداشت و فقط برای نابودی این سری راهی بازار شد. ضعف های عمده گیم پلی تکراری و بیش از حد خسته کننده آن و همچنین گرافیک تاریخ مصرف گذشته که حتی روی 60 فریم هم اجرا نمی شد، همه دست به دست هم داده و به این بازی را به زباله دان تاریخ ملحق کردند تا در نهایت، در تلخ ترین شرایط ممکن با یکی از محبوب ترین نینجاهای تاریخ بازی های کامپیوتری وداع کنیم.

Resident Evil: Operation Raccoon City

یکی دیگر از عناوین شاخص ناامید کننده سال، نسخه ای فرعی از سری Resident Evil به نام Operation Raccoon City بود که هدفی جز نابودی این سری به دنبال نداشت. هیچگونه اثری از یک Resident Evil در این بازی نبود، چون به هیچ وجه به اصل و ریشه های آن وفادار نبود و نه تنها هیچگونه رعب و وحشتی با خود به ارمغان نیاورد، بلکه یک بازی اکشن استاندارد هم نبود. وجود داستانی ضعیف و نواقص و مشکلات فراوان در گیم پلی ORC را بسیار سخت کرد. سختی ای که نه به معنای چالش برانگیز بودن، بلکه به دلیل وجود نقص های عمده در جهت پیشبرد بازی ایجاد شده بود. تا به حال در مجموعه بزرگ این سری با نسخه های اصلی و فرعی متعدد، عنوانی تا این اندازه ضعیف منتشر نشده که باعث نابودی تمامی خاطرات خوب ما از این سری می شود.

Steel Battalion: Heavy Armor

عنوان ناامید کننده دیگر سال، بازی انحصاری Steel Battalion: Heavy Armor بود که برای Kinect طراحی شده بود و کارایی های این کنترلر حسی را به سخره گرفت! Microsoft مانور زیادی روی آن داده بود و قرار بود که متفاوت ترین بازی برای این کنترلر از آب دربیاید، اما نتیجه اش یک عنوان پرنقص بود که انگار هیچ تطابقی با Kinect ندارد. بسیاری از فرمان ها در خلال گیم پلی، یا اصلاً توسط حسگر Kinect تشخیص داده نمی شدند و یا با مشکل و تأخیر انجام می شدند و در کل شما را از انجام این بازی منصرف می کردند. صداگذاری ها و افکت های صوتی نیز مناسب نبودند. گرافیک هم چنگی به دل نمی زد و تقریباً هیچگونه ویژگی خاصی نداشت.

007 Legends

همیشه یکی از بازی های ناامید کننده سال از سری بازی های 007 انتخاب می شود. Legends نسخه جدیدی که در سال 2012 منتشر شد هم از این قاعده مستثنی نبود. تأثیر پذیری بیش از حد این بازی از سری Call of Duty اصلی ترین ضربه را بر پیکره آن وارد کرد. داستان بازی همانند نسخه قبل بر پایه جاسوس بازی و نفوذ مأمور 007 به تشکیلات دشمن بود. گرافیک این نسخه تقریباً همانی است که سال گذشته در Reloaded دیدیم و پیشرفتی در آن حاصل نشده بود. گیم پلی نیز همانی بود که در نسخه قبل دیدیم. واقعاً مشخص نیست که Activision با سیاست انتشار یک نسخه جدید از این سری در هر سال، به دنبال چیست؟!

Medal of Honor: Warfighter

شاید عجیب ترین جایگاه در بین بازی های ناامید کننده سال، متعلق به Medal of Honor: Warfighter باشد. همه چیز تا قبل از انتشار بازی عالی به نظر می رسید. وجود داستانی که از اتفاقات واقعی صحنه های نبرد اقتباس گرفته شده بود. گرافیک فوق العاده و کم نظیر که یک استثناء برای یک عنوان تیراندازی اول-شخص محسوب می شد و همچنین پیشرفت هایی که در زمینه گیم پلی در این نسخه حاصل شده بود، همه و همه نوید یک بازی تمام عیار و بی نقص را می دادند که باعث شده بود همه پیش داوری کرده و فاتحه رقیب را بخوانند. اما پس از انتشار بازی، ورق برگشت و همه جا خوردند!! تقریباً همه المان ها با آن چیزهایی که دیده بودیم، تفاوت داشتند. داستان بازی جذاب نبود و گرافیک آنچنان که به نظر می آمد، بی نقص نبود (هر چند که باز هم همین بخش گرافیک بود که مقداری آبروی رفته را بازگردانده بود) و گیم پلی همان چیزی بود که 2 سال پیش دیده بودیم. فقط مقداری به ظاهرش رسیده بودند و یک سری انتخاب های بی تأثیر را پیش رویمان گذاشته بودند. واقعاً عجیب است! گویی که تمامی چیزهای که تا قبل از انتشار بازی دیده بودیم، متعلق به این بازی نبود!

Call of Duty: Black Ops-Declassified

ظاهراً Call of Duty هم از قسمت ناامیدکننده ترین های سال بی نصیب نمانده است! واقعاً عحیب است که بازی ای این نام را یدک بکشد و چنین لقبی بگیرد. Declassified تنها برای کنسول دستی PSVita ساخته شد که تا قبل از انتشار Sony مانور زیادی روی آن داده بود. هوش مصنوعی ضعیف که به هیچ وجه در حد و اندازه های نام بازی نبود. خط داستانی بسیار کوتاه، محدود و بنا بر شواهد، چیزی کمتر از 1 ساعت که واقعاً برای عنوانی حتی در این اندازه یک ضعف بزرگ به شمار می رود و در نهایت کسب امتیاز میانگین 33 از سایت Metacritic برای این نام یک فاجعه قلمداد می شود. البته گفتنی است که عنوان دیگر Call of Duty در سال 2012 یعنی Black Ops II هم آنطور که باید، ظاهر نشد، اما Declassified نه تنها جزو ناامید کننده های سال است، بلکه یکی از ضعیف ترین بازی ها سری Call of Duty نیز محسوب می شود.

بازی های نامبرده شده، همه عناوینی بودند که امید به موفقیتشان بسیار بالا بود و کسی فکرش را هم نمی کرد که در انتهای سال، چنین برچسبی به آن ها زده شود، اما واقعیت همیشه تلخ است. در این بین، عناوین دیگری همچون Epic Mickey 2: The Power of Two ،Kinect Star Wars و NeverDead هم هستند که بر خلاف پیش بینی ها، ضعیف ظاهر شدند. لازم به ذکر است که از نظر خیلی ها، حتی Resident Evil 6 هم نتواسته انتظارات را برآورده کند و ناامید کننده ظاهر شد. این بازی با کسب میانگین امتیاز 67 باز هم توانست سری را به روزهای اوجش بازگرداند که خط داستانی مفصلی هم دارد.

نویسنده: علی رضایی